Βαλς με παραμύθια..: Η ιστορία του Αντρέα

Η ιστορία του Αντρέα!

Με αφορμή την σημερινή ημέρα (6 Μαρτίου - Πανελλήνια ημέρα κατά της σχολικής βίας) θα ήθελα να σας πω μια ιστορία..Μια πραγματική ιστορία ...ενός πραγματικού παιδιού, που είναι μαθητής ενός σχολείου...Κάπου εδώ κοντά μας!

Ο Αντρέας είναι ένα πολύ καλό παιδί ,με μια καρδία μάλαμα! Αγαπάει όλο τον κόσμο και είναι ο πρώτος που τρέχει πάντα να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη! Αν μπορούσαμε να δούμε την καρδούλα θα βλέπαμε σίγουρα μια τέτοια καρδιά:

Μια πολύ μεγάλη καρδιά , με ένα υπέροχο κόκκινο χρώμα και χωρίς ίχνος στεναχώριας ...αφού είναι ολόισια χωρίς καμία ρωγμή ή τσάκιση...

Κοιτάξτε πόσο μεγάλη καρδία έχει:

Σίγουρα όλοι θα τον θέλαμε για φίλο!!!

Μπορεί να ήταν και ο καλύτερος μας φίλος....

Δε σας είπα τα νέα....

Ο Αντρέας είναι πολύ ευτυχισμένος γιατί θα πάει στο νέο του σχολείο!

Περιμένει πώς και πώς να γνωρίσει νέους φίλους!

Είναι σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά την πρώτη μέρα στο σχολείο!
Η καρδία του χτυπάει τόσο δυνατά που νομίζει πως θα βγει από το σώμα του και θα την βλέπουν όλοι.....

Καθώς μπαίνει στο σχολείο χαιρετάει χαρούμενος όποιον συναντάει....

Ξαφνικά μια ομάδα παιδιών αρχίζουν να τον κοροϊδεύουν:

-Κοιτάξτε ήρθε ο καινούριος μαθητής της τάξης μας!

-Κοιτάξτε τι φοράει!

- Είναι πολύ χοντρός δε θα μπορεί καθόλου να τρέξει...χαχαχαχαχ

Η καρδία του Αντρέα πληγώθηκε...αλλά όλα θα πάνε καλά σίγουρα .... ε παιδιά;

Καθώς μπαίνουν στην τάξη κανένας δεν του λέει να κάτσει μαζί του...

-Δεν θέλω να καθίσεις μαζί μου καινούριε , δεν είμαστε φίλοι.

- Μα καλά πώς διαβάζει έτσι;

- Αποκλείεται να τον βάλουμε στην ομάδα μας...

- Είναι πολύ χαζός!

-Φύγε από εδώ!

- Μυρίζεις άσχημα!

- Καλύτερα να γυρίσεις στο παλιό σου σχολείο !

Δεν έχεις θέση εδώ!

Δεν θα γίνεις ποτέ φίλος μας!

Η καρδιά του Αντρέα πληγώθηκε ανεπανόρθωτα...

- Δεν μ' αγαπάει κανείς...Μα δεν τους έκανα τίποτα...Ήμουν πολύ χαρούμενος που θα γνώριζα νέους φίλους..Δε θα τα καταφέρω ποτέ! Μάλλον έχουν δίκιο δεν αξίζω καθόλου...Καλύτερα να μην ξαναέρθω στο σχολείο...καλύτερα να μείνω μόνος μου!

Εγώ φταίω για όλα!

Είναι αλήθεια Ο Αντρέας φταίει για ό,τι έγινε στο σχολείο;
Πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τον Αντρέα;
Θα μπορούσε η καρδιά του να γίνει ξανά όπως πριν;

Την προηγούμενη φορά που σας είπα αυτή την ιστορία μου είπατε:

-Ναι κυρία θα ξαναφτιάξουμε την καρδία του!Σίγουρα θα γίνει ξανά χαρούμενος!

Προσπαθήσατε να την ανοίξετε με τα χέρια σας...μα η καρδιά δεν έγινε όπως πρώτα.

Μετά προσπαθήσατε περισσότερο με τα χεράκια σας να την ισιώσετε....

και τότε....

...χωρίς να το θέλετε...την σκίσατε περισσότερο.

Ίσως γιατί από την αγωνία σας να βοηθήσετε τον Αντρέα δεν σκεφτήκατε τι πραγματικά χρειαζόταν ο Αντρέας...

Ξαφνικά έγινε κάτι που κανείς δεν περίμενε.... ένας μαθητής αγκάλιασε την καρδιά!

Της έδωσε απλόχερα αγάπη και φροντίδα....

και τότε...

Η καρδία του Αντρέα έμοιαζε σαν να πήγε στο γιατρό και να της έβαλε επίδεσμο για να γιατρευτεί...

Απίστευτο η αγάπη μας μπορεί να γιατρέψει κάποιον που έχει πληγωθεί!

Σίγουρα δεν θα γίνει καλά από την μία μέρα στην άλλη...

και ούτε θα ξεχάσει την κακή συμπεριφορά των παιδιών που τον πλήγωσαν..

αλλά σίγουρα απέκτησε νέους φίλους με την δική σας βοήθεια!

Σας ευχαριστώ που είστε τόσο καλά παιδιά και φροντίζετε όσους το έχουν ανάγκη...

Από την ιστορία του Αντρέα μαθαίνουμε :

πως υπάρχουν λέξεις που πληγώνουν και λέξεις που γιατρεύουν..
πως καλό θα ήταν πριν πληγώσουμε κάποιο, να σκεφτούμε αν θα μας άρεσε να το έκαναν αυτό σε εμάς..
αν δούμε πως κάποιος είναι αδύναμος και χρειάζεται την βοήθεια μας τρέχουμε να βοηθήσουμε...
αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς , ζητάμε την βοήθεια από έναν ενήλικα που εμπιστευόμαστε (μαμά, μπαμπά, δάσκαλο...)