Για πρώτη λοιπόν φορά μίλησα στα παιδιά για την ιστορία του Αντρέα ενός μαθητή που δεν είναι στο σχολείο μας, αλλά δεν είναι και πολύ μακριά μας!
Τους έδειξα πως πληγώθηκε η καρδιά του και πως ο Αντρέας έμεινε μόνος του και λυπημένος.
Τότε τα παιδιά σκέφτηκαν να του φτιάξουμε την καρδιά όπως ήταν παλιά!
Πίστεψαν πως αν την ξεδίπλωναν με τα χέρια τους και την ίσιωναν όλα θα είχαν λυθεί.
Η αλήθεια είναι πως προσπάθησαν σκληρά να την ισιώσουν.... τόσο που από την αγωνία τους για βοήθεια την έκοψαν!
Τότε λοιπόν συμφωνήσαμε όλοι πως καμιά φορά ...
όταν δεν ξέρουμε πως να βοηθήσουμε μπορεί να κάνουμε και εμείς πληγές στο πληγωμένο παιδί.
Τότε ένας μαθητής είπε:
-Κύρια μπορούμε να τον αγκαλιάσουμε!
Ωραία ιδέα!!
Μια αγκαλιά ίσως τον βοηθήσει.
-Πώς όμως ρε παιδιά θα τον γιατρέψουμε;
-Να του πούμε να παίξει μαζί μας....
-Να του πούμε ότι εμείς θα τον προσέχουμε....
-Να του πούμε πως τον αγαπάμε!
Ακούστηκαν πολύ ωραίες ιδέες και πολλά όμορφα λόγια που μπορούν να γιατρέψουν ένα πληγωμένο παιδί.
Για να δούμε μπορούμε να ξεχωρίσουμε:
τα λόγια που γιατρεύουν από τα λόγια που πληγώνουν;
Τα παιδιά διάβασαν όλα τα "λόγια" που τους έδωσα και τα ξεχώρισαν με μεγάλη ευκολία!
Έγραψαν και δικά τους λόγια που γιατρεύουν και έκαναν και ζωγραφιές για τον Αντρέα!
Στο τέλος της ημέρας συμφωνήσαμε όλοι πως δεν καταφέραμε να φτιάξουμε την καρδιά όπως ήταν παλιά!
Αλλά σίγουρα περιποιηθήκαμε τις πληγές του και προσπαθήσαμε να ις επουλώσουμε.
Η μόνη λύση είναι να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και να μην ακούσει ποτέ ο Αντρέας τα λόγια που πληγώνουν!
-Ε κυρία αυτό δεν γίνεται!
-Έχετε δίκιο αυτό δεν γίνεται! Αλλά σίγουρα μπορούμε να επιλέγουμε από εδώ και πέρα ποια λόγια θα διαλέγουμε!
Αυτά τα λόγια που γιατρεύουν ή τα λόγια που πληγώνουν;
Μην ξεχνάτε παρακαλώ την ιστορία της καρδιάς!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου